Wanneer je niet voor God kiest maar voor jezelf…

God heeft me de afgelopen maanden vele handreikingen gedaan, vele pogingen mij weer bij Hem te krijgen. Maar ik met mijn stomme hoofd heb steeds meer keuzes gemaakt tegen de wil in van mij Papa. Daar ervaar ik nu de consequenties van en ik kan je vertellen, dat maakt je ongelukkig! Wanneer je hebt geproefd van een relatie met Jezus en je bent een tijd later meer verwijderd van Hem dan ooit, dan merk je pas wat je mist!
De reden dat ik dit vertel is omdat ik nu net weer na lange tijd op deze blog kwam en mijn laatste update las. Ik schrik ervan waar ik mee bezig ben. Het ging juist de goede kant op en de afgelopen weken ben ik in een neerwaarts spiraal terecht gekomen, door eigen toedoen. Ik zie nu dat ik mij langzaam in heb gelaten met wereldse sleur, waarin ik dacht nooit meer te verkeren! Ik denk veel na over mijn leven, daden en gedachten en telkens weer kom ik tot de conclusie dat ik moet veranderen, dat ik terug wil naar God, dat ik zo diep ongelukkig ben in het leven dat ik nu leid… Ik mis hoe ik was toen ik ernaar verlangde een diepe relatie met God te hebben, toen ik God zocht met vallen en opstaan, maar toch gelukkig was omdat ik hoop had, omdat ik kon dromen over de toekomst, dromen over dingen die bijna onmogelijk zijn maar ik wist dat God die dingen waar kon maken. Maar nu, ik durf niet meer te dromen, omdat ik zo ver van God verwijderd ben, ik vind me ongelofelijk hypocriet omdat de meeste mensen geen idee hebben waar ik mee bezig ben. Daarom openhartigheid over een klein stukje van wat er speelt in mij.
Het knaagt heel erg aan mij dat er vele mensen zijn die denken dat ik ‘zo goed ben’ dit heet schijnheiligheid! En als er iets is wat ik niet wil dan is het dat. Leven als een leugen. Nee, ik ben iemand die open- en eerlijkheid wil. Moeilijk, pijnlijk en schaamtevol, maar eerlijk, open en in het licht gebracht. Zelf ben ik iemand die er niet tegen kan wanneer er in de kerk mensen zijn die zich op zondag zo heilig voordoen maar in hun hart weten dat het een groot masker is van bedrog. Maar wat doe ik nu zelf?! Dat is de reden waarom ik de afgelopen weken veel vermijdingsgedrag vertoon, ik ga bijv. niet naar de kerk omdat ik de confrontatie niet aan wil, want ik weet dondersgoed dat ik fout bezig ben. Vreemd vind ik dat, naar mezelf kijkend, dat ik heeel goed weet waar ik mee bezig ben maar het deels toch niet wil veranderen. ‘Het is wel lekker makkelijk zoals ik nu leef.’ Maar is dat echt zo? Ja, voor nu wel, op korte termijn is dit lekker makkelijk, je verantwoordelijkheden niet op je nemen. Maar ik wéét dat dit op lange termijn heel moeilijk wordt. En trouwens, het is heel dubbel, ja aan de ene kant is dit makkelijk geen keuzes maken, maar aan de andere kant is er zo’n ongelofelijke leegt in mij, die wás opgevuld was toen ik God volgde. Ik weet niet hoe ik het moet beschrijven, maar het voelt gewoon léég. Ik mis momenten van het voelen van onvoorwaardelijke liefde, goedkeuring, ware vreugde, intens geluk. Het is wég… En het gevolg daarvan is dat ik (‘onbewust’) blijf proberen die leegte op te vullen. Het niet willen stoppen met dat waar ik nu naar verlang, omdat ik er van houd en steeds meer van ga houden. Wetend dat het kleine beetje geluk wat ik hieruit haal mij nooit compleet gelukkig kan maken.
Zucht, de complexiteit in mijn hoofd word me soms echt even te veel. Heb je ook wel eens dat je zou willen dat je gewoon altijd de juiste beslissingen maakt, altijd verstandig bent in al je keuzes. Ik wilde dat ik verstandig was, ik wilde dat ik waarlijk kon beseffen wat de gevolgen zijn van mijn daden.
Ik weet dat hier een eind aan moet komen, maar het breekt mijn hart al bij de gedachte, het is zo dubbel. De brede weg is makkelijk en geeft geluk op korte termijn, de smalle moeilijke weg líjkt geen geluk te geven, omdat het tijd en geduld vergt, maar dát pad leidt tot volledig geluk, volledige liefde, volledige vervulling van mijn dromen, van mijn leven.
Ik moet de keuze maken, maar blijf het uitstellen.

- Diantha -

Wonderbaarlijk, oneindig liefdevolle God

Halleluuuuuuuuuuyah!!! =D God is gooooooooood! =D

God is echt zo wonderbaarlijk oneindig liefdevol! Echt ongelovelijk en menselijk gezien onmogelijk!

God heeft me de laatste tijd telkens laten weten dat Hij van me houdt en dat ik bij Hem mag komen, wat ik ook heb gedaan. Maar dit keer heeft Hij wel even goed uitgepakt. ;)

Het begon zondagochtend toen ik ontwaakte uit een droom. Hetgeen ik mij nog goed herinner en precies voor me kan zien van deze droom is het volgende: -*- Ik was in een zaal met een grote groep mensen. Ik zou moeten gaan zingen, maar had last van mijn stem en zou dan niet meezingen. Ik stond bij een donkere man die zijn kind op zijn arm had. Ik reikte naar het kind, want wilde het zo graag vasthouden. De man deed net of hij het gaf, maar haalde het dan weer weg. Toen zette hij het kind neer en ze rende de zaal in en uit, ik keek helemaal verliefd naar dit kind, vond het zo mooi. Er stond een vrouw met een enorme hoepelrok voorovergebogen en het kind stond achter haar naar boven te kijken. Ik was een beetje gepikeerd en begreep niet waarom de vader niet ingreep terwijl hij het naar mijn mening ook zag gebeuren. (Blijkbaar vond ik het iets schandaligs wat het kindje deed...) -*- Vage droom hea?! Vooral dat laatste stuk, haha, echt te lelijk. =P Maargoed, wat ik mij bedacht toen ik wakker was, dat dromen met kinderen meestal betekent dat er iets nieuws in je leven gaat gebeuren...
Toen ik onder de douche stond zei God iets tegen mij, wat mij enorm deed huilen, de tranen stroooomden over mijn wangen. Hij zei: "Diantha, Ik vind het niet erg dat je verliefd bent, maar geef het aan Mij, Ik zal je helpen." Ik ben namelijk erg gek op een jongen en ik voel(de) mij hier enorm rot over naar God toe, omdat ik alleen maar met hem bezig ben en geen tijd met God besteed. Ook omdat deze jongen God niet kent en ik weet dat het eigenlijk niet verstandig is om met zo'n jongen een relatie te krijgen, aangezien je dan zo'n groot en belangrijk deel van je leven niet met die persoon kan delen. Het was voor mij dus zo enorm bijzonder dat God dit tegen mij zei!
Toch heb ik het toen niet aan God gegeven, ik kón het niet.
Toen in de dienst op een gegeven moment werd gebeden of gezongen -ik weet niet meer precies- heb ik het aan God gegeven, ik zei heel simpel "Heer ik geef het aan U." Nou, dat was dus ff flink nodig! Wat daarna gebeurde, wauw. =D Olaf had 'zijn praatje' gehouden over de gaven van de Heilige Geest, was heel erg gaaf! Hierna deed hij een oproep, iets in de trant van wie dat ook wil, leven met de Geest en zich inzetten voor God's Koninkrijk en de gaven ontvangen e.d. In mijn binnenste hoorde ik luid roepen "JAAAAA!!" (dat ik dat dus wilde) Maar ik ging niet naar voren. (Angst, voor mensen... zucht zucht zucht. =P) Niemand ging naar voren overigens. Olaf stelde na eventjes nogmaals de vraag. Het zweet brak me uit en mn hart ging tekeer, ik dacht "Oké, dat is duidelijk," en ik stond op en liep naar voren. Als eerste! Wie had dat ooit kunnen bedenken?! =D !!! (Vond het behoorlijk eng om daar te gaan staan, vooraan, zo voor alle mensen. Stond echt te trillen. =P ) En, ja, als er één schaapje over de dam is... Dus het duurde niet heel lang totdat ik omringt was met (jonge) mensen die God willen dienen! Er is voor iedereen gebeden. Wat mij het meest is bijgebleven van het gebed voor mij, is dat de persoon iets verbrak en mijn hele lichaam reageerde daar even heel heftig op. Dat was dus ff flink nodig! Ook heeft de persoon gebeden voor vervulling met de Heilige Geest, zo en dat heb ik gemerkt! =D Want toen de band weer ging spelen en we een aantal nummers zongen, was ik zo gigantisch dankbaar en gelukkig! Ik kon te tekst zingen met heel mijn hart. Zo vol vuur! =D Het was de Heilige Geest die mijn hart overtuigde van de grootheid, goedheid en liefde van God! ^_^

Er is die avond en gisteravond meer gebeurd, dit zal ik zo snel mogelijk aanvullen. Ik moet nu namelijk gaan eten. Heb zo een afspraak. (Baluuuh. ;))

Wordt vervolgd!

Liefs, and God's great bless, for you who is reading this. =D
Dianth

Let my faith arise!

Ik kwam vandaag het nummer Let my faith arise! van Jason Upton tegen op youtube. Ik dacht, wow, dit is waar ik ook mee loop!

De laatste tijd vind ik het steeds moeilijker om Jezus te volgen zoals ik zou willen en zoals ik denk dat God zou willen. Ik heb grote dromen, maar stop ze weg. Mijn geloof zwakt af en ik zit in een neerwaarts spiraal. Dit is niet wat ik wil! Ik wil leven voor mijn Verlosser, Hij die mij gemaakt heeft, Hij die van mij houdt meer dan van zichzelf, Hij die steeds fluisterd: 'Kom! Kom bij Mij, Ik ben er, altijd. Kom!' Het is zo dubbel, mijn hart, mijn ziel, mijn lichaam, schreeuwen het uit naar Hem. IK WIL MET EN VOOR U LEVEN! En toch steeds weer het niet komen, het geen zin hebben om met God bezig te zijn en vervallen in zonde die een tijdelijke vulling van mijn leegte geven met als gevolg dat ik me nóg leger voel enz. enz.
Ik heb eigenlijk nu gewoon zoveel tijd om voor God te nemen, maar in plaats daarvan hang ik het grootste deel van de dag achter de computer, beetje hyven, beetje msnen, youtuben enz. Met als resultaat: Een leeg, nutteloos en doelloos gevoel, grote ergernis en verwijt aan mezelf aan het eind van iedere dag die op zo'n manier verloopt. En waarom? Geen idee... Het proberen vullen van een leegte? Het ontvluchten van het voelen? Om maar niet te denken aan hoe ontiegelijk k*t ik me eigenlijk voel?
Ik heb laatst mezelf gewoon een week verboden achter internet te zitten. Wat een ontiegelijk toffe week is dat geweest! Veel meer tijd met God gehad als dat ik normaal heb. (Bar weinig de laatste tijd... =S) En ik voelde me veel langer fit enzo. Man, wat een onnodige energie vreet het van je wanneer je je tijd verdoet met uren bivakkeren op het internet.
Anyway, ik ben een persoon die veel nadenkt over vanalles en vooral mijn eigen gedrag, wanneer ik dan bedenk dat ik het anders moet doen, maak ik het vaak niet concreet en komt er niets meer van. Gevolg: veel frustratie met en boos zijn op mezelf dat ik niet heb gedaan wat ik wilde. Zucht. Wat moet je daar nou mee? Het is zo simpel om te zeggen "Ja, dan moet je het gewoon DOEN" Klinkt altijd erg leuk, maar daar kan iemand dus echt helemaal niets mee... Maargoed, wat het dus is. Man, ik mis het om voor God te gaan! Een paar dagen terug las ik een blog van een jongen uit de kerk over een tour die hij had gemaakt met 'Kings Kids,' toen ik dit las, kwamen er zoveel ervaringen met God in mij naar boven die ik de afgelopen 3 jaar heb meegemaakt. Ik kreeg weer zo gigantisch het verlangen om weer zo te zijn! Om vol vuur voor God te gaan, alles aan Hem willen geven en schijt hebben aan wat anderen er van vinden. Grote dromen dromen. Verlangen naar echtheid, puurheid, reinheid, heiligheid! Shit hej, waarom heb ik het erin laten sluipen dat ik voor mezelf leef (en niet eens op een manier waar ik gelukkig van wordt op lange termijn), waarom heb ik mijn dromen, mijn vuur, mijn verlangen laten stelen? Waarom ben ik zo ontiegelijk dom bezig dat ik God's stem keihard negeer en 'lekker' m'n eigen ding doe?! En ja, het ís ook moeilijk om keuzes te maken als je gevoel iets anders zegt, maar het is wel erg makkelijk om je er dan maar bij neer te leggen. Zucht, waarom laat ik dit toe? =S
En hoe kom ik van die leugens af waar ik telkens weer in geloof, die mij steeds van God afhouden. Heb een enorme lading aan minderwaardigheid in m'n hoofd zitten. Het is toch te gek voor woorden dat ik niet aan het avondmaal ga omdat ik volhard in zonden. Waarom wijs ik de zonde niet de deur en geef 'm een flinke schop na. Oprotten! Mijn hart behoort God toe en niet de vader van de leugens. Echt zo apart dat ik dat wel zo kan zeggen maar als het erop neerkomt en ik moet het echt doen dan is er een enorm dikke blokkade die me weerhoudt van het uit handen geven van dit deel in mijn leven. Frustrating I can tell you!

Ik wil terug naar het hart van aanbidding! Let my faith arise oh Lord, God!

First message. =D

Hey guys!!


Dan toch maar aan de blogger. =D Vind zo tof om andere blogs van vrienden te lezen, dus ik dacht dan moet ik er ook maar aan geloven. Naast mijn Hyves en MSN verslaving kan dit er ook nog wel bij. ;)

Ik zal hier waarschijnlijk 't e.e.a. aan hersenspinsels en belevingen zetten uit mijn gedachten en leven. =) Zeeeer intressant om te lezen natuurlijk, dat hoop ik dan maar. ;)

Het eerste berichtje is al gelukt. Nu de rest nog! (Moet eerst nog maar een beetje uitvinden hoe dit allemaal werkt. XD )


Greetz,
Diantha